Старасвецкая Беларусь
Галерэі
Уваход
Зараз на сайце
Цяпер 208 госцяў анлайнАНАЦЭВІЧ Ігнат |
Сымонавіч (псеўд. Ж э г о т а з Малой Бераставіцы; 1780—18.2.1845)
Гісторык, археограф i архівіст. Нарадзіўся ў сям'і уніяцкага святара ў в. Малая Бераставіца (цяпер Бераставіцкі рн). Вучыўся ў Ваўкавыскай i Гродзенскай школах, Беластоцкай гімназіі. Займаўся гувернёрствам. Скончыў настаўніцкі інстытут у Прусіі, потым Кёнігсбергскі універсітэт, у якім за стаўся выкладаць рускую і польскую мову. Пазней у час напалеонаўскіх войнаў А. пазнаёміўся з вядомым мецэнатам графам М.П.Румянцавым, які запрасіў маладога вучонага ў свой гомельскі маёнтак, дзе меліся багатая бібліятэка i архіў. Год, праведзены ў Гомелі, А. прысвяціў дэталёваму вывучвнню гісторыі Расіі i Вялікага княства Літоўскага, рабіў выпіскі, даследаваў помнікі i граматы. У 1809 A. паступіў у Віленскі універсітэт, дзе атрымаў званне магістра навук i з 1811 чытаў там лекцыі па ўсеагульнай гісторыі. Нашэсце Напалеона вымусіла А. пакінуць Вільню. Перабраўшыся ў Беласток, ён выкладаў там у мясцовай гімназіі. У 1818 А. выбраны ад'юнктам кафедры гісторыі i статыстыкі Віленскага універсітэта, а з 1821, калі кафедру заняў I. Лялевель, застаўся префесарам кафедры рускай статыстыкі i дыпламатыі. Западозраны ў паланафільстве, вальнадумстве i рэвалюцыйнай прапагандзе, ён быў адхілены ад выкладчыцкай дзейнасці i высланы ў адну з вёсак Ваўкавыскага павета. Дзякуючы заступніцтву Румянцева падазрэнне з яго было знята, еле ў Віленскі універсітэт ён не вярнуўся. Песяліўшыся ў Пецярбургу, целкам прысвяціў сябе навуковей дзейнесці. Прецевеў памочнікам бібліятэкере Румянцаўскеге музея i быў членам археаграфічней камісіі. Шмет прецевеў у ерхівех, рабіў ерхеаграфічныя паездкі па Беларусі i Літве. Аўтер ертыкулеў не польскей мове «Некід першебытней гісторыі Літвы» (1846) i «Накід гісторыі Вялікага княстве Літоўскеге» (1849—50) i інш. Выдеў некалькі твораў польскаге гісторыка Альбетрандзі. Галоўная праца, якой А. зеймаўся ўсё сваё жыццё, — гісторыя Літвы — застелеся ненадрукевеней. Велізарнея келекцыя рукапісаў i рэдкіх кніг пасля смерці А. дастелеся келекцыянеру К.Свідзінскаму. |