КАВЫЛЬ Міхась

(сапр. Лешчанка Язэп Казіміравіч, 01.11.191, в. Покрашава Слуцкага р-на Мінскай вобл.), беларускі пісьменнік. Вучыўся ў Беларускім педагагічным тэхнікуме (1930 – 1933). 23.02.1933 рэпрэсіраваны. Пакаранне адбываў на Далёкім Усходзе.  Вызвалены, жыў у Варонежы (1935 – 1941), дзе вучыўся ў педагагічным інстытуце, працаваў на машынабудаўнічым заводзе, настаўнічаў. З пачаткам 2-й сусветнай вайны на Украінскім фронце. Трапіў у палон (1942), выпушчаны на волю (1943), вярнуўся ў Мінск. У эміграцыі ў Германіі, Бельгіі, дзе працаваў на шахтах (1944). У ЗША (1950). Друкавацца пачаў у 1929 г. У эміграцыі выйшлі зборнікі паэзіі “Ростань” (1947), “Пад зорамі белымі” (1954), “Першая рана” (1960), “Цяжкія думы” (1961). Аўтар паэм “Пад небам Случчыны каханай” (1943), “Міжагёўе” (1982), рамана “Із агню ды ў полымя” (1990 – 1997). Рэдактар часопіса “Беларуская думка”.

У Старадарожскім мастацкім музеі знаходзіцца твор:

Анатоль змітравіч Крывенка (1942., Мінск).

“Партрэт паэта, рэдактара часопіса “Беларуская думка” Міхася Кавыля”. 1994.

ДВП, алей. 40х30 см.