Іванавіч [7.11.1790— 23.3(7.4). 1860]

Архітэктар, педагог. Нарадзіўся ў в. Жырмуны Гродзенскага ваяводства (цяпер Воранаўскі рн Гродзенскай вобл.). Вучыўся ў Віленскім універсітэце, потым у Акадэміі мастацтваў у Пецярбургу. У 1817—19 працягваў вучобу ў Парыжы. У 1819—31 узначальваў кафедру архітэктуры Віленскага універсітэта, прафесар. Працаваў на Беларусі, у Літве і Полыпчы. Паводле яго праектаў пабудаваны сядзібныя палацы ў в. Жылічы (1825) Магілёўскай вобл., у в. Яшуны (цяпер Літва; 1824— 28), у Тускулёнісе (цяпер у межах Вільнюса, 1825); касцёл евангелічных рэфарматаў у Вільні (1830—35), гімназіі ў Слуцку (Мінская вобл.) і КамянецПадольску (Хмяльніцкая вобл., 1829). Супрацоўнічаў з В.Стасавым пры будаўніцтве ў Пецярбургу палаца генералгубернатара (1825—32). Рэканструяваў у Вільні інтэр'еры залаў бібліятэкі і прафесарскай чытальнай залы Віленскага універсітэта, капліцу кафедральнага сабора. Пабудовы П. адметныя элементамі позняга класіцызму. Аўтар падручніка «Асновы архітэктуры для акадэмічнай моладзі» (т. 1—3. 1828—57), публікацый і артыкулаў па праектаванні і архітэктуры.