(псеўд. Бандур ыст   К а рабіч,   Ю.Карабіч, Марцін   Мізэра; 1826 — пасля 1888)

Пісьменнік, журналіст. Нарадзіўся ў в. Новая Жосна Вілейскага пав. Віленскай губ. (цяпер Мядзельскі рн, Мінская вобл.). Паходзіў ca старадаўняга • шляхецкага роду герба «Кораб» (адсюль псеўданім). Пачатковую адукацыю атрымаў у адной з бернардзінскіх школ (відаць, у Будславе). Працаваў канцылярыстам у Вільні. Удзельнічаў у вызваленчым руху, таму ў 1849 вымушаны быў эмігрыраваць, перажыў шмат нягод. У адным з вершаў з сумам згадваў «гэтыя вандроўкі i прыгоды, што зламалі век мой мала­ды» («Мая ўява», 1858). Твор «Гетман­ская магіла» (1858), прысвечаны гетма­ну С.Жулкеўскаму, які загінуў у 1620 у бітве з туркамі, сведчыць пра знаходжанне пісьменніка на Украіне (верагодна, у Галіцыі) i ў Румыніі. Нейкі час жыў у Лондане, там у 1855 напісаў паэму «На чужой старане». Паметы пад творамі 1856—60 (Шчучын, Карсы, Осек, Зелюнь, Елень) не ўсе паддаюцца пэўнай прывязцы да канкрэтнага рэгіёна, але частка ix, відаць, звязана з Пазнанскім княствам. Пасля агульнай амністыі ў 1860 вярнуўся з эміграцыі i пасяліўся ў Вільні, дзе знаходзіўся пад наглядам паліцыі. У 1861 удзельнічаў у антыўрадавых дэманстрацыях. Тады за свой кошт у друкарні А.Кіркора выдаў кнігу паэтычных твораў на польскай мове «Беларускі бандурыста. Зборнічак вандроўны». Для змешчаных там твораў (паэма «На чужой старане» i інш.) характэрны сувязь з беларускім фальклорам (выкарыстаны часткова i