Францавіч (28.9.1829—1905)

Археолаг. Нарадзіўся ў маёнтку Завідавічы на Віцебшчыне (цяпер Лепельскі рн). Скончыў Віленскі дваранскі інстытут, Пецярбургскі універсітэт. У 1850—90 даследаваў археалагічныя помнікі Віцебшчыны, склаў яе археалагічную карту. Падтрымліваў сувязь з археолагамі Пецярбурга i Масквы. Зрабіў для Пецярбургскай акадэміі мастацтваў табліцу з пералікам курганоў i гарадзішчаў па кожным павеце Віцебскай губ. Упершыню на Беларусі пачаў фатаграфаваць працэс раскопак, складаць фотатэку помнікаў старажытнасцей Віцебскай i суседніх губерняў. Першы ў 1874 даследаваў Гнёздаўскія курганныя могільнікі пад Смаленскам, тэрыторыю ў вярхоўях Заходняй Дзвіны, Дняпра i Волгі. Вывучаў Барысавы камяні — манументальныя помнікі эпіграфікі 12 ст. на тэрыторыі Беларусі. У сваім маёнтку Завідавічы стварыў музей, які прыцягваў увагу многіх археолагаў. 3 1874 член Маскоўскага археалагічнага таварыства (членкарэспандэнт з 1867). Удзельнік 1га археалагічнага з'езда ў Маскве (1869), на якім выступіў з дакладам пра раскопкі курганоў на Лепелыпчыне.