Барысавіч (1836—87)

Юрыст. Нарадзіўся ў Магілёве ў сям'і краўца. Дапамагаў бацьку ў яго працы, a з 13 гадоў стаў прыказчыкам у кнігарні. Пісьменнасці навучыўся тайна ад бацькоў у прыходскага дзячка. У 14 гадоў паступіў у ГорыГорацкі земляробчы інстытут, які скончыў у 1855. Пасля непрацяглай службы пісцом у канцылярыі папячыцельнага камітэта ў Адэсе Д. звярнуў на сябе ўвагу вядомага рускага хірурга М.І.Пірагова, дзякуючы якому пас­тушу у Рышэльёўскі ліцэй (1859), а праз год перайшоў на юрыдычны факультэт Пецярбургскага універсітэта. Там у 1862 атрымаў ступень кандыдата права i быў накіраваны за мяжу для падрыхтоўкі да прафесарскага звання ў галіне цывільнага права. Пасля вяртання ў Расію служыў у Міністэрстве юстыцыі i ў Сенаце. У 1871 стаў рэдактарамвыдаўцом газеты «Судебный вестник», у якой змясціў шэраг артыкулаў па розных пытаннях практычнай юрыспрудэнцыі. Быў прыхільнікам практычнага кірунку ў вывучэнні пра­ва. Лічыў, што рускае цывільнае права пры умелым тлумачэнні i гістарычным асвятленні дзеючых крыніц без звароту да традыцыйных інстытутаў рымскага права можа самастойна ператварыцца ў стройную сістэму норм. 3 сабранага ім на працягу цяжкага жыцця капіталу ў 56 тыс. руб. ён завяшчаў палову Пецярбургскаму універсітэту на стыпендыі лепшым студэнтам юрыдычнага факультэта (па 300 руб. у год) i 4 тыс. руб. Пецярбургскай кансерваторыі на прэмію за лепшыя рускія застольныя песні. Памёр у Пецярбургу.