Ігнацій (1751—24.12.1829)

Першы мінскі рымскакаталіцкі епіскап. Нарадзіўся на Валыні. Сваё служэнне пачаў у езуітаў, потым доўгі час служыў у Вільні настаўнікам семінарыі, прыходскім евятаром, прафесарам права ў акадэміі. 3 1792 займаў пасаду епіскапасуфрагана; 28.4.1798 прызначаны мінскім епіскапам. У 1810 заснаваў у Мінску Таварыства дабрачыннасці, распачаў будаўніцтва дома для бяздомных, сірот, жабракоў і невылечных хворых. У 1812 прыняў удзел ва ўрачыстым адкрыцці Полацкай езуіцкай акадэміі. Прыхільнасць Д. на Напалеона I у час Айчыннай вайны 1812, прадузятасць у адносінах да праваслаўнай царквы выклікалі гнеў Аляксандра I, які перадаў Д. на суд мітрапаліта С. I .БогушСестранцэвіча. 16.5.1816 Д. быў пазбаўлены пасады і адпраўлены з Мінска на Валынь пад нагляд луцкага біскупа.